Szukając właściwych momentów inwestycyjnych w projekty kryptograficzne, warto posłużyć się szczegółową analizą. Oprócz dogłębnego prześledzenia fundamentów, pomocna może się okazać analiza techniczna. W tym artykule przybliżymy ci 7 najbardziej popularnych formacji obserwowanych na wykresach i opiszemy z jakim potencjalnym ruchem się one wiążą.
Formacja głowy i ramion
Wzorzec ten jest nie tylko popularny ale także w większości przypadków przewiduje dalszy ruch, którym jest odwrócenie powstałego trendu wzrostowego. Gdy tworzy się struktura głowy i ramion, na wykresie możemy zaobserwować trzy wybicia cenowe. Dwa skrajne są niższe (ramiona – punkty 1 i 3), a środkowe wyższe (głowa – punkt 2). Warto zaznaczyć, że w trakcie tworzenia drugiego z ramion, profil wolumenowy (poniżej wzorca) powinien być niższy niż w przypadku ramienia pierwszego, co potwierdza obserwowaną formację. Łącząc najniższe poziomy cenowe, do jakich dotarła kształtująca się formacja utworzymy linię szyi. Gdy zmierzymy wysokość głowy do linii szyi i przeniesiemy tą odległość na kraniec prawego ramienia do punktu wybicia (W), jesteśmy w stanie wyznaczyć potencjalny zakres ruchu.
Formacja odwróconej głowy i ramion
Działanie tego wzorca jest takie samo jak w przypadku klasycznej formacji głowy i ramion, z drobnymi różnicami. Przede wszystkim jest to model zwiastujący możliwe odwrócenie trendu spadkowego. Zarówno ramiona jak i głowa kierowane są zatem na wykresie ku dołowi. Gdy zwrócimy uwagę na wolumen, ten powinien być wyższy przy prawym ramieniu niż przy lewym. Z kolei wyznaczanie linii szyi, oraz potencjalnego targetu cenowego działa w myśl tych samych zasad.
Trójkąt symetryczny
Jest to formacja, która w większości przypadków przepowiada kontynuację powstałego już trendu. Początek bierze od korekty ruchu na wykresie, która później napotyka po drodze opór/wsparcie, tworząc kolejne odbicie ceny w przeciwnym kierunku. Odbicie to nie dociera jednak do wartości jaka rozpoczęła tworzenie formacji, przez co zaobserwować można coraz niższa zmienność. Tego rodzaju odbić, może być kilka, a z połączenia ich wierzchołków powstaje trójkąt. W klasycznych przypadkach, narysowana przez nas formacja powinna napotkać wybicie w okolicach 25%-50% od swojego wierzchołka (punkt W). Często się jednak zdarza, że wybicie następuje u samego końca formacji. Można tutaj także zmierzyć potencjalny target cenowy. Jest to wysokość trójkąta mierzona w drugim punkcie zwrotnym ceny, mierzona od momentu wyjścia z trójkąta.
Trójkąt zwyżkujący
Jest to formacja wewnątrz której wybijane szczyty cenowe są na bardzo zbliżonym poziomie. Dzięki nim narysować możemy linię prostą. Z kolei dołki są coraz wyższe. Trójkąt zwyżkujący sugeruje najczęściej wzrost ceny. Potencjalny jej zasięg można zmierzyć tak samo jak w przypadku trójkąta symetrycznego.
Trójkąt zniżkujący
Zasada działania formacji jest niemal idealnie odwrotna do wzorca trójkąta zwyżkującego. Dołki cenowe zaobserwować możemy na bardzo zbliżonym poziomie, natomiast szczyty są coraz niższe. Z połączenia powstaje trójkąt, który sugeruje najczęściej spadek ceny. Potencjalny jej zakres można zmierzyć tak samo, jak w przypadku poprzednich trójkątów.
Klin zwyżkujący
Jest to formacja najczęściej zwiastująca spadki. Gdyby określić ją w najprostszy sposób, jest to trójkąt zwyżkujący, ze znacząco przeciągniętym wierzchołkiem powyżej punktu początkowego. W tym wypadku każde wyższe wybicie ceny wewnątrz formacji znajduje się wyżej od punktu początkowego, a niżej od wierzchołka. Tworzone wewnątrz formacji dołki cenowe również są coraz wyższe. Teoretycznie istnieje możliwość wyznaczenia zakresu potencjalnego ruchu ceny poza formacją, lecz precyzja takiego pomiaru jest dość niska. W przypadku ewentualnego wyłamania (W) należy poszukiwać zatem wcześniej zaobserwowanych poziomów wsparcia/oporu, na których ruch ceny może się oprzeć.
Klin zniżkujący
Formacja najczęściej zwiastująca wzrosty. Jej charakterystyka jest praktycznie odwrotna w stosunku do charakterystyki klina zwyżkującego. Jako bazę możemy przyjąć tutaj trójkąt zniżkujący, ze znacznie przeciągniętym wierzchołkiem do dołu. Każde kolejne wybicie ceny w dół jest niższe od poprzedniego. Wybijane wewnątrz górki cenowe, również są coraz niższe. Podobnie jak w przypadku klina zwyżkującego, tak i tutaj, przy wybiciu formacji (W) należy szukać poprzednich punktów wsparcia i oporu.
